Die Besnydenis

Die Besnydenis.

Die Hebreeuse skrifte spreek baie duidelik oor die ontwikkeling van die verbond tussen die Joodse volk en God. Die individuele Jood kom onder die verbond deur sy erfenis. Hy word in lyn gebore en erken spesifiek sy verbonds-verwantskap. Aanvanklike bevestiging is deur die besnydenis van die manlike kind wanneer hy agt dae oud is volgens die bevel van God aan Abraham. (Gen. 17:10-12) Tweedens geskied bevestiging in die verbond van Moses en die daaropvolgende verbinding aan die Torak. Die jong man beaam sy verbintenis en word "’n seun van die verbond." Of bar mitzvah. Die jong dame word ‘n bat (dogter) mitzvah. Dus bevestig elke Jood sy verbond met God.

Die 2de groep mense wat in ‘n verbonds-verwantskap tot God staan is die wat deur Jesus, die Messias, daarin gebring is. Ek verwys nie hier soseer na daardie mense wat met God versoen is deur ‘n toeeiening van Jesus se soenverdienste, 2000 jaar gelede nie; ek verwys na die mense wat afgesien van versoening in ‘n verbonds-verwantskap met God gebring is deur die Heilige Gees wat in hulle werk, deur die Wedergeboorte.

Watter terminologie ook al gebruik word, ek praat van ‘n spesifieke werk deur die Heilige Gees, wat ons in staat stel om Jesus waarlik te ken en Hom Heer en Meester van ons lewens te maak deur die leiding van die Heilige Gees. (1 Kor 12:3) lees ook (Ef. 6:12)

Dus, God het 2 groepe mense geroep tot verbonds-verwantskap. Die Joodse volk is sigbaar en is die instrument waardeur God met die sigbare wêreld deel – dit is die nasies. Die 2 de groep, die verbonds-volgelinge van Jesus, is onsigbaar vir die wêreld en word gebruik in die stryd op die geestelike vlak. Albei is instrumente in die hand van God, en Hy gebruik hulle om sy uiteindelike doel te bereik.

Die geinstitueerde Kerk.

Wat blykbaar herhaaldelik gebeur in sulke plaaslike gemeenskappe van gelowiges is dat hulle begin om net buite hierdie vlak te organiseer en dan word ‘n geinstitueerde kerk gebore. Die proses is heel eenvoudig. Daar is gewoonlik ‘n aantal geestelikke oningelyfde persone verbonde aan enige ware geestelike liggaam. Sulke persone kan die dinge van die Gees van God nie onderskei nie en beoordeel alles vanuit ‘n natuurlike oogpunt. Uiteindelik beland hulle in invloedryke posisies en begin om leiding te neem. Hulle mag welmenend wees, maar dit lei na rampe omdat die liggaam nou ‘n weg inslaan wat aangewys word deur manne wat nie geestelike maar natuurlike mense is (1 Kor 2:13) NB.

Aangesien die Goddelikheid van Jesus in ons bevestig word deur aan Hom onderworpe te wees, en die kerk hulle dan al minder aan Sy leiding onderwerp en al meer aan die van mense, tree die vervalsing in. Al gou bestaan dieselfde struktuur in die plaaslike liggaam as wat in die bree kerk bestaan en kom die funksie van die liggaam as dinamiese instrument in die hande van Jesus, tot ‘n einde. Later volg dan ook verbintenisse met ander groepe met dieselfde bestuurskemas en/of dogmatiese leringe. Op hierdie wyse word denominasies gebore uit "samewerkende" groepe en ‘n sigbare geinstitueerde kerk verskyn.

Alhoewel hierdie geleidelike insypeling van die invloed van welmenende nie-geesvervulde persone onskadelik blyk te wees, is dit tog dodelik vir die werking van die Heilige Gees in ‘n liggaam van ware verbonds-volgelinge van Jesus. Hierdie nie-geesvervulde kerk is inderwaarheid onder direkte Sataniese invloed wat daarop uit is om die hoe roeping van enige ware plaaslike liggaam van Jesus, te neutraliseer. Humanisme het langs hierdie sataniese invloed in die kerk ingesypel. Die nie-geestelike lede van die kerk dink soos natuurlike mense. Alle aksies word alter mens-gesentreerde i.p.v. God-gesentreerd. Aktiwiteite soos, om die massas op te voed en die armes te voed of die behoeftiges te help word die hoofaksies van die kerk. Hierdie dinge lyk baie goed in die oe van die natuurlike mense, maar dit verswelg die ware verbonds-volgelinge van Jesus in aktiwitieite wat nie oorspronklik spesifiek deur Hom ingestel is nie. In matt 25 praat die Here van die versorging van mense in die groot verdrukking, wat nie met die Antichris-sisteem wil saamgaan nie. Hulle was honger (kon nie keep nie omdat hulle nie gemerk was nie), hulle was dors, vreemdeling, naak, siek en in die gevangenis. Die geinstitueerde kerk moet dus duidelik onderskei word van beide ware verbondsliggame. Sy onderdanigheid aan die satan moet duidelik gesien word, ten spyte van ‘n mooi uiterlike voorkoms en humanistiese aktiwiteite, want die effek wat dit uitoefen in opposisie teen die ware verbondsvolgelinge, is gedug.

Dit is die Laodisense kerk van die laaste dae.

LAODICEA. Hierdie woord kom van LAOS – die mense en DIKE – REGTE.

Die kerk van MENSEREGTE.

Gedurende hierdie periode gaan mense hulle die reg toeeien om God en sy geinspireerde Woord te kritiseer, en sal weier om enige lering van Jesus Christus te glo wat nie die goedkeuring van hulle eie wonderlike intellek wegdra nie. Want (1 Kor 2:14) (Rom 1:21-25). Hierdie modernistiese laodisiese kerk sal in hul hoogmoed so ver gaan dat hulle Christus en sy Woord geheel-en-al uit hulle kerk sal ban – behalwe in gevalle waar Gods Woord versoenbaar is met hulle humanistiese – hoogmoedige intellek. Meeste van die tans bestaande geinstitueerde kerke is laodisies, want hulle word deur mense regeer en nie deur die Woord en Heilige Gees nie.

Die nationale magte beweeg na koalisie, terwyl die kerke en die Roomse kerk asook baie ander verskillende godsdiensgroepe eenheid propageer. Hierdie konfederasies sal een van die dae volgroeid wees en uitreik na ‘n valse vrederyk. Die godsdienstige wereld word tot so ‘n mate met politiese-geinspireerde teologiese strominge oorspoel, dat die suiwer verkondiging van die Woord van die Here in ons tyd baie skaars geword het. So oordrewe is die neiging om godsdiens by die subjektiewe ideale van die mense aan te pas, dat die teologie gebuig en vervorm word totdat dit by die behoeftes van ‘n bepaalde groep aanpas.

Die volgende is ‘n paar van die skrikwekkende produkte van die proses. Liberale teologie is die vergeesteliking en verdraaiing van die Bybel se boodskap, met die noodwendige verlies aan betekenis en '‘ algemene neiging tot die sekularisering van die verlossingsleer. Godsdiens word so aangebied dat dit meer op die aardse ideale van die mens toegespits is – hetsy sosiaal, polities of ekonomies – en op die wyse verloor dit sy geestelike inslag om uiteindelik as ‘n radionnele, humanistiese wetenskap sy plek in die samelewing in te neem.

Teologie van die rewolusie, of bevrydingsteologie, is ‘n verdere ontwikkeling van die liberale teologie, en is volkome op die politieke bevryding van die mens ingestel. Dit is baie gewild in die Derde wereld, waar agterlike op polities onderhorige groepe hulleself in die posisie van Isreal stel toe hulle deur die Egiptenare of Romeine onderdruk is. Hieruit kom die motivering vir ‘n rewolusionere bevrydingstryd waarin geweld geregverdig word en geen klem op geestelike wedergeboorte geplaas word nie.

Swart Teologie.

Is ‘n uiters radikale en militante denkrigting onder sekere swartmaggroepe wat die verlossing van die Here slegs aan die onderdrukte swartman voorhou. Hulle plaas die kapitalistiese en kolonialistiese wit onderdrukkers in die rol van die Antichris, en se dat die helse vuur vir hulle berei is.

Wit Teologie.

Is net so ‘n verdraaide weergawe van die Bybel, deurdat daar mense is wat beweer dat slegs die blanke volke die koninkryk van die hemele kan beërf. Hulle hand die Brits-Isrealse denkrigting aan wat gebaseer is op die foutiewe idee dat die blankes die afstammelinge van die 10 "verlore" stamme van Isreal is, en dat die gekleurde rasse as heidene en selfs "diere" nie gered kan word nie. Hulle maak die Jode, wat die stam van Juda waaruit Christus gebore is, insluit, as ‘n verbasterde groep af wat vir al die ongeregtigheid in die wereld verantwoordelik is. Ontsettend baie haat en leuens word deur hierdie en ander valse teologiese denkrigting versprei. As Christene moet ons dit teenstaan en die reddende genade van die Here Jesus aan alle mense verkondig. Laat ons dus nie God se boodskap aan die mensdom vir eie gewin verdraai nie. (Openb. 22:11)

Gedurende die afgelope aantal jare was daar ‘n magtige uitstorting van God se Gees op die verbondsvolgelinge van Jesus. Dit staan in die algemeen bekend as die Charismatiese beweging. Dit oorbrug alle skeidings en elemente daarvan kan gevind word in bykans elke bekende kerklike organisasie waar sulke Gees vervulde gelowiges ook al voorkom en vry is om met mekaar te kommunikeer, vind ons ‘n gees van eenheid.

Hierdie eenheid toon nie veel respek vir die tradisionele leerstellinge, posisie of kerkregering-stelsel nie. Hierdie eenheid ontstaan a.g.v. die gemeenskaplike belewing van die Heilige Gees, wat gekom het waar verbondsvolgelinge van Jesus daarna soek om hulle lewens geheel-en-al aan Hom te onderwerp. Dus kan ons die gevolgtrekking maak dat God, deur die uitstorting van Sy Gees, ‘n enkel-identitiet kan bewerk onder die verbondsvolgelinge van Jesus en hulle ook bekragtig tot samewerking. (Ef 2:11-15)